Uvod/Cilj. Za razvoj efikasnih preventivnih i zaštitnih strategija neophodno je razumevanje epidemioloških aspekata povezanih sa maksilofacijalnim traumama (MFT). Cilј rada bio je da se procene karakteristike vezane za uzrast i obrazac MFT kod pacijenata mlađih od 18 godina. Metode. Retrospektivnom studijom analizirani su klinički podaci osoba uzrasta 0–18 godina koje su zadobile MFT i javile se u hitnu pomoć tokom tri godine. Podaci su se odnosili na epidemiološka obeležja kao što su starost, pol, vrste traume i tip preloma kostiju. Korišćeni su deskriptivna statistika skupa podataka i χ² test za kategoričke varijable. Rezultati. Retrospektivnom studijom obuhvaćeno je ukupno 418 pacijenata sa MFT. Prosečna starost pacijenata iznosila je 8,5 ± 5,5 godina, a srednji skor Glazgovske skale kome 14,7 ± 1,4. Najčešća vrsta preloma bila je fraktura lobanje (87,31%). Najčešći razlozi za prijem bili su napad (24,8%) kod pacijenata muškog pola, a kod pacijenata ženskog pola pad (79,2%) (p = 0,009 u oba slučaja). Najveći broj prijema bio je u avgustu (11%), radnim danima (73,6%) i između 16 časova i ponoći (49,4%). Konsultacije su zatražene za 63,4% slučaja, a najčešći zahtevi bili su na Odelјenju plastične, rekonstruktivne i estetske hirurgije (51,67%), posebno za pacijente ženskog pola (54,7%) i zbog padova (67,4%). Za pacijente uzrasta 0–6 godina (66,5%) poslato je više zahteva za konsultacije. Konzervativni tretman primenjen je kod 61% svih pacijenata. Pacijenti uzrasta 0–6 godina (58,9%) češće su lečeni u hirurškim jedinicama i jedinicama intenzivne nege (p = 0,001), dok su pacijenti uzrasta 7–12 godina (40%) i 13–18 godina (35,7%) češće lečeni konzervativno (p = 0,001). Većina pacijenata uzrasta 0–3 godine (49,7%) lečena je u hirurškim jedinicama i jedinicama intenzivne nege (p < 0,05). Zaklјučak. Kod pedijatrijskih pacijenata u Turskoj, najčešće MFT bile su kod pacijenata uzrasta 0–3 godine, a MFT su najčešće bile izazvane padom. Prelomima su najčešće bile zahvaćene kosti lobanje. Nalazi studije pružaju značajne uvide u definisanje preventivnih politika, kao i politika koje unapređuju zdravlje.